Logo

Our Posts

Ciężar dowodu w postępowaniu cywilnym

Ciężar dowodu spoczywa na tym kto twierdzi, a nie na tym kto zaprzecza – czyli z zasady na powodzie. 

Przepisy prawne normujące proces ustalania faktów regulują rozkład ciężaru dowodu, tzn. wskazują kto jest zobowiązany dostarczać istotnych informacji do rozstrzygnięcia konkretnej sprawy oraz kto ponosi konsekwencje niewykazania pewnych faktów. 

Przepis art. 6 KC ma charakter materialnoprawny. W znaczeniu materialnym określa on kto ponosi ujemne konsekwencje tego, że nie zostały wykazane w postępowaniu fakty istotne dla rozstrzygnięcia sprawy. Przyjmuje się, że konsekwencje związane z niewykazaniem istotnych dla sprawy faktów ponosi ten, kto opiera na tych faktach swoje żądanie albo kto zaprzecza, powołując się na pewne fakty. Natomiast w znaczeniu formalnym przepis art. 6 KC wskazuje na podmioty, które powinny przejawić inicjatywę w zbieraniu dowodów i wykazywać ich prawdziwość. Od strony wymaga się przedstawienia faktów i zaoferowania środków dowodowych. Strony mogą zachowywać się w postępowaniu przed sądem biernie, jednak naraża je to na przegrania sprawy.

Wśród faktów prawnych wyróżniamy fakty pozytywne, które stanowią fundament żądania (np. zawarcie i wykonanie umowy) i które udowadnia powód oraz fakty niweczące, które są podstawą zarzutów i które udowadnia pozwany. W toku procesu cywilnego w pierwszej kolejności dokonuje się ustalenia faktów. Sąd ustalać powinien tylko te fakty, które mają istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia (art. 227 KPC). Ustalenie faktów to nic innego, jak udowodnienie, czyli przekonanie sądu o prawdziwości tych faktów i uczynienie ich podstawą do rozstrzygnięcia.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *